Feeds:
பதிவுகள்
பின்னூட்டங்கள்

Archive for மார்ச், 2010

வலைப்பூக்களுக்கு நான் ஒரு late entrant.. 2003-லிருந்து 2005 வரை நிறைய கட்டுரைகளை (பெரும்பாலும் இசை விமர்சனங்கள்) தெரிந்த சில நண்பர்களுக்கு மட்டும் மின்னஞ்சலில் அனுப்பி வைத்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்படி அனுப்பிய மின்னஞ்சல்களில் ஒன்று கூட கைவசம் இல்லை.

அப்படி அனுப்பிய ஒரு மடலை பிரகாஷ் அவர் வலைப்பூவில் போட்டார். (இங்கு படிக்கலாம்).

15-20 கட்டுரைகள் காணாமல் போனதே என்றெண்ணி அவ்வப்போது வருந்துவதுண்டு. யாருக்கும் பெரிய இழப்பில்லை எனினும், அந்த கட்டுரைகளைத் திருபிப் பார்க்கும் பொது, நினைவில் நிற்கும் அக் கச்சேரிகளை மீண்டும் ஒருமுறை கேட்பது போன்ற உணர்வு எனக்கு ஏற்படுமே, அந்த அனுபவத்தை இழந்துவிட்டோமே என்று நினைத்துக் கொள்வேன்.

நேற்று, a blast from the past, அன்பது போல, 2003-ல் நான் எழுதிய மின்னஞ்சல் ஒன்று கிடைத்தது. மீண்டும் தொலையாமல் இருக்க, இங்கு போட்டு வைக்கிறேன்.

Dear Lakshmi,

Hope everything is fine at your end. I’m having some free time today, thought I would write about the TNK concert I attended.

It was on 27th dec. 2003 @ Nada Inbam, Raga Sudha hall.

It was heartening to see a full house for a TNK concert (which unfortunately is a rarity these days). Violinist Shriramkumar and vocalist Chengalpet Ranganathan were also among the fortunate few to have listened to this amazing concert.

Concert started with the begada varnam rendered in 2 speeds. I was expecting “entharO” to follow. But, TNK played “Nadha thanumanisham” in his own bhava-laden style. He surprised me with several rounds of brisk kalpana swarams.

Duo-concerts become a problem when one of the 2 artistes is of a higher calibre. Viji might be a good violinist, but when playing with TNK, esp. during the kalpana-swarams, one gets a ‘sine curve’ feeling.

Although I had told u in my earlier mail that the kalyaNi aalapanai I heard that day was easily one of the best ever, for me the highlight of the concert was the 2-min. raga sketch of saramathy. I’m sure it would have melted the hardest of the hearts. Just a few strokes brilliantly brought out the pathos feel of saramathy. After the aalapanai I thought there was nothing left in that raagam to be explored. Such was the ‘niRaivu’. The best thing about TNK is his krithi rendition. I would be stating the obvious if I say that the “mokshamu galadha” was rich in emotional content. (TNK was in such a form that I dint even feel like opening my eyes to ‘sight-adichufy’ a ‘sooper-figure’ sitting beside me;-)

Without wasting anytime, he started playing kalyaNi. When I think about that aalapanai, I could imagine a beautiful painting unfolding in front of my eyes. If you imagine TNK as a painter and raga kalyani as the painting, he drew a few sketches here and there on the canvas(his violin) outlining the length and breadth (scope) of the painting(raga). Then he started painting (playing) the details with finnesse and precision. His fingers were weaving several beautiful patterns soaked with a very very pleasant bhavam. One could really feel the first few lines grow into a amazingly colourful, highly imaginative, captivating painting. (huh! I’m running out of adjectives.)

After the kalyani aalapnai, Chengalpet Ranganathan rose from his seat and made a statement from the bottom of his heart. “ithuthaan uNmaiyaana kalyaaNi, intha maathiri kEttu romba varusham aachu.” TNK seemed to be extremely happy after the aalapanai as he won several rounds of applause from the audience.

He dedicated all the applause to his guru semmangudi. He also recollected his initial days when he played kalyani with a flat nishadam. “oru thadavai appadi vaasichapOthu avar mugham suLichathai paarthen, aprum flat-aa vaasikkavE illai, as far as kalyaNi is concerned upper-sa is the nishadam and the madhyamam should be almost near panchamam”

He also demonstrated the kalyaNi “ni” with a flat note and with the gamakam.

He followed the aalapanai with “birana brova” and when he started the kriti almost everone in the hall let out a cry -recollecting the epic rendition of this krithi by semmangudi. Guruvayur Dorai’s accompaniement during the swarams was enjoyable.  Especially his anticipation requires a special mention.

When the kriti and the kalpana-swarams were over, I couldn’t believe that TNK had played kalyani only for about 32 mins. I was left wondering how he managed to fit in so much in such a short time.

Saveri is another bhava-laden raagam. I need not say it would only be a treat if someone like TNK plays it. He took it for elobarating as an RTP. Thanam is a wonderful part of our music, which unfortunately most people do for the sake of doing it. The semi-rythmic syllables are such a pleasure to listen. I was a little disappoined when TNK after a few short-rounds of thanam started to play the pallavi.

When he started the pallavi, it reminded me a lot of the ARI’s saveri pallavi which we were debating on. However, when I went asked the sahithyam for the pallavi after the concert, he said it was “kari mora vina ledhaa hare krishna”, which I dont think is the pallvi line of the ARI concert. The pallavi neraval was pretty elaborate and he did tri-kaalam on it. He played several rounds of swarams at the slower speed and I would pick that as the best part of the RTP. After playing swarams at the faster speed, he played ragamalika swarams in sahana, poorvi kalyani and sree.

After the RTP, the percussionists got a chance to prove their prowess in the thani-aavarthanam. Guruvayur Dorai and Vaikom Gopalakrishnan were very enthusiastic in playing the 2-kaLai aadhi thani. After several aavarathanam in chatrusra nadai, the duo played a few aavarthanams in tisra-nadai. The kuraippu was delectable, especially when Guruvayur Durai played several aavarthanam pre-dominantly with his left hand. His subtle variations on the ‘thoppi-side’ of the mridangam was extremely good.

After the thani, SVK started to speak and he was showering TNK with accolades. Although, TNK deserved that and much more, I felt irritated listening to someone speak in the middle of a great concert. The only good thing he did was requesting TNK to play raagams like “kaapi, yadhukula kambhoji” etc. Which, TNK promptly obliged a played a garland of raga-sketches on ragas kapi, mohanam, thodi (in thodi he made 1 stroke with his bow and said”oru stroke-la raagam vanthudanum, raagam enga-nu thEdindu irukkak koodaathu”), Neelambari, Atana and behag.

When he played the mangalam, I’m sure all the hearts in that room would have been filled with extreme happinness.

regards,
Ram.

Read Full Post »

தேவையா தம்புரா?

இசைக் கலைஞர்களுக்கு ஸ்ருதி மாதா. ஸ்ருதியைத் தெளிவாகக் காட்டும் கருவி தம்புரா. சில ஆண்டுகளுக்கு முன் வரை தம்புரா இல்லாது கச்சேரி நடக்காது. குருகுல வாசம் செய்யும் சிஷ்யகோடிகளின் முக்கிய வேலை, அந்தர காந்தாரம் கேட்கும் அளவிற்கு தம்புராவில் ஸ்ருதி சேர்ப்பதுதான்.

தொழில்நுட்பம் வளரவும் electronic tambura மேடைகளுக்கு வர ஆரம்பித்தது. சிலர் சி.டி-யில் ஸ்ருதியை பதிவு செய்து அதனை ஹாலில் போட்டும் பாடுகின்றனர். இன்றைய தேதியில் வெறும் தம்புராவை மட்டும் வைத்துக் கொண்ட கச்சேரிகள் என்பது நடப்பதே இல்லை.

பெரும்பான்மையான மத்தியான வேளை கச்சேரிகளில் வெறும் ஸ்ருதி பெட்டி மற்றும் வைத்தே பாடி விடுகின்றனர். சாயங்கால ப்ரைம் ஸ்லாட் கச்சேரிகளில் மட்டும்தான் தம்புராவும் இசைக்கப் படுகிறது.

இந்தத் தம்புராவால் பயன் என்ன?

1. கரண்ட் போனாலும் தம்புராவில் ஸ்ருதி வரும்.
2. ஒருவர் சில நூறுகள் சம்பாதிக்கக் கூடும்.

நல்ல விஷயம்தானே. இருந்துவிட்டுப் போகட்டுமே எனலாம். ஆனால், இதில் சில பிரச்னைகள் உள்ளன.

1. தம்புரா மீட்டுவதும் கலைதான். நிறைய கச்சேரிகளில் தம்புராவில் ஸ்ருதி கலைந்து கொண்டே இருக்க, பாடுபவர் பாடுவதை விட்டுவிட்டு ஸ்ருதி சேர்க்க ஆரம்பித்து விடுகிறார். பாடுபவருக்கும் கேட்பவருக்கும் இது பெரும் சங்கடத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
2. எவ்வளவுதான் கஷ்டப் பட்டு சேர்த்தாலும், தம்புராவில் இருந்து எழும் நாதம் அரங்கில் ஒலிப்பதே இல்லை.
3. பேட்டரி back-up உள்ள ஸ்ருதி பாக்ஸ் வடிவமைப்பு ஒன்றும் அத்தனை கடினமானதல்ல.
4. நிறைய கலைஞர்களுக்குத் தம்புரா போடுவது சிஷ்யர்களாக இருக்கிறார்கள். ஆதலால், தம்புராவை நீக்கினால் ஒரு ஆளின் ஊதியத்துக்கு பங்கம் உண்டாகிறது என்றும் கூறிவிட முடியாது.

பாரம்பரிய சின்னம் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக இன்றைய கச்சேரிகளில் தம்புரா வைத்திருக்க வேண்டுமா? அல்லது தம்புராவினால் ஏதேனும் உண்மையான உபயோகம் இன்றளவும் இருக்கின்றதா?

அறிந்தவர்கள் கூறலாம்…

Read Full Post »

Welcome Back Schumi

தமிழ்ப் பதிவுலகில் ஃபார்முலா-1 பற்றி யாரேனும் எழுதுகிறார்களா என்று தெரியவில்லை. சிறு வயது முதலே ஃபார்முலா-1 ரேசிங் மேல் நிறைய ஈடுபாடு எனக்குண்டு.

ஸ்டார் டிவி வகையறாக்களின் வருகைக்கு முன், டிடி-யில் வரும் ‘world of sports’-ம் வாரா வாரம் மலரும் sportstar இதழுமே ஃபார்முலா-1 நிகழ்வுகளைத் தெரியப்படுத்தின. Ayrton Senna, Nigel Mansell, Alain Prost மூவரும்தான் அப்போதைய சூப்பர் ஸ்டார்கள். அதிலும் ப்ராஸ்டும், சென்னாவும் ஒரே டீமுக்கு ஓட்டிய போதும், ஒருவரை ஒருவர் மிஞ்ச போட்ட போட்டியைப் பற்றி படிப்பது கூட பயங்கர திரில்லிங்காக இருந்தது.

Pit Stop Strategy, Engine Cooling, Tyre maintenence என்று எதுவுமே தெரியாத போதும், சும்மா சுற்றி சுற்றி வருவதையே வேடிக்கை பார்ப்பதில் ஏன் விருப்பம் ஏற்பட்டது என்று இன்று வரை புரியவில்லை. பள்ளி லைப்ரரியில் நிறைய படம் போட்ட ஃபார்முலா-1 என்சைக்ளோபீடியா ஒன்று இருந்தது. கருப்பு வெள்ளையும், கலருமாய் பல படங்கள் அடங்கிய புத்தகத்தை வாய்ப்பு கிடைக்கும் போதெல்லாம் புரட்டுவேன்.

பின்னாளில் மெக்கானிக்கல் எஞ்சினியரிங் எடுத்த போது, கேபிள் டிவி-யில் ஃபார்முலா-1 லைவ் ரிலே தொடங்கிவிட்டது. நிறைய ஃபார்முலா-1 பார்க்கும் நண்பர்களும் செட்டு சேர்ந்தனர். ரெண்டு கட்சிதான். 1. ஷூமாக்கர் கட்சி. 2. ஹாக்கினன் கட்சி. 2-3 வருடங்களுக்கு எக்கெச் செக்க nail-biting races பார்த்தோம். IC Engines, Automobile Engineering போன்ற பாடங்கள் படித்த போது, ஃபார்முலா-1 ரசனையும் வளர்ந்தது. கிட்டத்தட்ட 11 வருடங்களாய் பெரும்பான்மையான போட்டிகளை தொடர்ந்து பார்த்து வருகிறேன். 2000-லிருந்து, 2004 வரை தொடர்ந்து ஐந்து சாம்பியன்ஷிப்-களை ஷுமாக்கர் வென்ற போது, அத்தனை போட்டியையும் பார்த்தேன்! 2006 சீஸன் முடிவில் ஷூமாக்கர் ஓய்வு பெற்றார்.

டென்னிஸில் பெக்கர் ஓய்வு பெற்றதும், அடுத்து ஒரு ஃபெடரர் வரும் வரை டென்னிஸ் பார்ப்பதில் ஒரு தொய்வு ஏற்பட்டது. அதே போல, ஆதர்ச ஹீரோ ஷூமாக்கர் ரிடையர் ஆனதும் ஒரு தொய்வு ஏற்பட்டது. வருடா வருடம், ஃபார்முலா-1 பார்க்கும் ஆர்வம் குறைந்து கொண்டே வந்தது. சென்ற வருடம், Felippe Massa-வுக்கு விபத்து ஏற்பட்ட போது ஷுமாக்கர் மீண்டும் போட்டியிடுவார் என்று அறிவிக்கப் பட்ட போது மீண்டும் ஃபார்முலா-1 பார்க்க நினைத்தேன். துரதிர்ஷ்ட வசமாக ஷுமாக்கர் போன வருடம் போட்டிக்கு வரவே இல்லை.

யாருமே எதிர்பாரா வண்ணம், இந்த வருடம் Mercedes GP-ன் டிரைவராக ஷுமாக்கர் அறிவிக்கப்பட்டார். ஃபெராரி-யில் ஷுமாக்கர் ஜாலம் புரிந்த போது, டெக்னிக்கல் டைரக்டராக இருந்தவர் ராஸ் ப்ரான். அவரே தொடங்கிய Brawn GP-தான் போன வருட பட்டத்தை வென்றது. இந்த வருடம், Brawn GP-ன் Stakes-ஐ வாங்கியுள்ள Mercedes, அவர்கள் பெயரிலேயே ஒரு டீமை உருவாக்கியுள்ளனர். (Mclaren-ம், Force India-வும் கூட Mercedez Engine-ல்தான் ஓடுகின்றன.)

3 வருடங்களுக்குப் பின் ஓட்ட வர்உம் ஷுமாக்கரால் பழையபடி ஜெயிக்க முடியுமா?

நேற்றுதான் சாம்பின்ஷிப் தொடங்கியது. முதல் ரேஸான பெஹரின் கிராண்ட் பிரி-யில் Ferrari முதல் இரண்டு இடங்களையும் பிடித்தது. Red Bull-ன் Sebastial Vettel ஜெயிப்பார் என்று நினைத்திருந்த போது, அவர் காரில் ஏற்பட்ட கோளாரால், அவரால் நான்காவது இடத்தையே பெற முடிந்தது. ஷுமாக்கர் ஆறாவது இடத்தில் வந்தார். முடிவிற்குக் காரணம் கார்தான் என்று பழியைப் போட முடியாது. ஏனெனில் அதே காரை வைத்து ஓட்டிய மற்றொரு டிரைவர் கூட ஷுமாக்கருக்கு முன்னால் வந்திருக்கிறார்.

மூன்று வருடங்களுக்குப் பின் ஓட்டிய ஷுமாக்கர் சற்று rusty-ஆக இருக்கக் கூடும்.

In any case, I’m glad that the Charisma is back in Racing.

வருடம் முழுவதும் தொடர்ந்து நடக்கும் race பற்றியும், ஃபார்முலா-1-ன் நுணுக்கங்கள் பற்றியும் எழுதலாம் என்றொரு எண்ணம். பிழைத்துக் கிடந்தால் பார்ப்போம்!

Read Full Post »

முதன் முதலில் எழுத ஆரம்பித்தது, கல்லூரியில் மாணவர் பத்திரிக்கைக்குத்தான். பத்திரிக்கையின் ஆஸ்தான கவிஞன் நான். நான் எழுதிய கவிதைகள் எல்லாம் நன்றாக எழுதப்பட்டவை என்று நிஜமாகவே நம்பியிருந்தேன். 2001-ல் மேல் படிப்புக்கு அமெரிக்கா சென்றதும்தான் இணையம் பரிச்சியம் ஆனது. forumhub போன்ற இடங்களில் எண்ணற்றவர் கவிதைகள் புனைந்தனர். அந்த கவிதைகளைப் படித்த போது, நானும் கவிஞன்தான் என்று ஊர்ஜிதப்படுத்திக் கொண்டேன். வாரத்துக்கு 2 வீதம் கவிதை என்ற பெயரில் கிறுக்கிக் கொண்டிருந்த போது, ‘தினம் ஒரு கவிதை’ என்ற மடலாடல் குழு பற்றி தெரிய வந்தது.

எழுத்தாளர் சொக்கனின் தனி முயற்சியால், மிக மிகப் பிரபலமாய் விளங்கிய குழு அது. தினமும் ஒரு கவிதையை பிரசுரிப்பார் சொக்கன். அதற்கு நம் கவிதைகளையும் அனுப்புவோமே என்று 4-5 கவிதைகளை அனுப்பினேன். மிகப் பொறுமையாய் ஒவ்வொரு கவிதையையும் விமர்சனம் செய்திருந்தார். எல்லா விமர்சனத்தின் சாராம்சமும் ‘கவிதை சகிக்கலை’ என்பதுதான். ஆனால் சொக்கனின் சொற்கள் என்னை உற்சாகப்படுத்தின.

கவிதை எழுதினேனோ இல்லையோ, தினமும் பல மின்னஞ்சல்கள் பரிமாறிக் கொண்டோம். ஒரு நாள் சொன்னார்,  “கவிதை எழுதறதை விட்டிட்டு கதை எழுதிப் பாரேன்”. சரி முயன்று பார்ப்போம் என்று 3-4 கதை எழுதினேன். எழுதியதில் எதுவும் எனக்கே சகிக்கவில்லை. இருப்பினும் திண்ணை தமிழோவியம் போன்ற வலைப் பத்திரிக்கைகள் அதனைப் பிரசுரித்தன.

சொக்கனுக்கும் நானும் உரையாடியதில் 90% இளையராஜாதான் வருவார். அவரது பாடல்களில் உள்ள ராகங்களைப் பற்றி பேசிய போது, இதையே ஒரு தொடராக எழுதலாமே என்றார் சொக்கன். தினம் ஒரு கவிதையிலேயே அந்தத் தொடர் வந்தது. கவிதை, கதையை விட, கட்டுரை கொஞ்சம் பரவாயில்லை என்று தோன்றியது. அன்றே கவிதைக்கும் கதைக்கும் போட்டேன் ஒரு முழுக்கு! (இன்னும் உன் கட்டுரைகள் சகிக்கவில்லை என்று யாரும் சொல்லவில்லை:-))

எனக்கு வராத ஒன்றைக் கட்டிக் கொண்டிருந்ததில் இருந்து என்னை விடுவித்ததற்கு நான் சொக்கனுக்கு பெரிதும் கடமைப் பட்டிருக்கிறேன்.

சரி இந்த ஃபிளாஷ் பேக் எல்லாம் இப்போ எதுக்கு?

இன்று காலையில் மின்னஞ்சலைத் திறந்ததும் நண்பர் சிந்துஜாவிடம் இருந்து ஒரு மடல். படித்த போது பூர்வ ஜென்மத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஒலித்தது போல இருந்தது. சிந்துஜா எனக்கு நெட்டில் அறிமுகமான முதல் சில நண்பர்களுள் ஒருவர். நல்ல ஸ்வரஞானி. அழகாய் பாடக் கூடியவர். அவர் தாயார் எழுதிய வரிகளுக்கு அற்புதமாய் மெட்டமைத்திருக்கிறார். அவரது வலைப்பூவில் இன்று ஒரு பாடலை பாடி upload செய்துள்ளார். பாடலின் விசேஷம்(?) என்னவென்றால், பூர்வாஸ்ரமத்தில், எனக்கு கவிதை எழுத வரும் என்று நினைத்து, நான் எழுதிய வரிகளைத்தான் பாடலாக்கியுள்ளார். அம்புஜம் கிருஷ்ணா பாடல்கள் சாயலில் எழுதிய வரிகள். இப்போது படித்தால் cliched-ஆக இருக்கிறது.

வரிகள் மொக்கையாக இருந்தாலும் சிந்துஜா பாடியிருக்கும் சஹானாவும் ரஞ்சனியும் கேட்க நன்றாக இருந்தன. நீங்களும் கேட்டுப் பாருங்களேன்!

பாடலைக் கேட்க இங்கு கிளிக்கவும்.

பதிவிறக்கம் செய்ய இங்கு கிளிக்கவும்.

Read Full Post »

பதிவிட முடியாமல் வேலை பளு. இது போன்ற நிகழ்ச்சிகளைக் கண்டுகொள்ளாமல் விடக் கூடாது என்பதற்காக, அவசர கதியில் ஒரு பதிவு.

பாரதிய சங்கீத வைபவம் என்ற அமைப்பு கடந்த 4 வருடங்களாக தீட்சிதர் கிருதிகளுக்காக அகண்டம் நடத்தி வருகிறது. அகண்டத்தில், காலையில் தொடங்கி தொடர்ந்து 12 மணி நேரம் தீட்சிதரின் பாடல்கள் பாடப்படுகின்றன. ”இது வரை நடந்த அகண்டங்களில் மட்டும், குறைந்த பட்சம் 280 தீட்சிதர்களாவது பாடப்பட்டு ஆவணப்படுத்தப்படூள்ளன. இன்னும் சில ஆண்டுகளில் , தீட்சிதர் கிருதிகள் முழுவதையும் ஆவணப்படடுத்தி விட முடியும்” என்கிறார் இந் நிகழ்ச்சியின் ஒருங்கிணைப்பாளர் சுரேஷ் குமார்.

வருடா வருடம் நடக்கும் இந்த அகண்டம், தீட்சிதர் கிருதிகளை ஆவணப்படுத்துவதோடு அல்லாமல், வளர்ந்து வரும் கலைஞர்களை ரசிகர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தும் களமாகவும் விளங்குகிறது. நேர்த்தியான முறையில் செயலாக்கப்பட்டு வரும் இந் நிகழ்ச்சிக்குப் பின் அசுர உழைப்பு பொதிந்துள்ளது. அகண்டத்துக்கு ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னரே பங்கு பெறுபவரைத் தொடர்பு கொண்டு, யார் யார் எந்தெந்த பாடல்களைப் பாடுவது என்ற திட்டம் தயாராக ஆரம்பித்துவிடுகிறது. நாள் முழுதும் பாடும் போதும், ஒருவர் பாடிய பாடலை மற்ற கலைஞர் பாடுவதில்லை. கடந்த வருடங்களில் இடம் பெற்ற பாடல்களை முடிந்த வரைத் தவிர்க்கவும் கலைஞர்கள் கூடுமானவரை முயல்கின்றனர்.

2010-ம் ஆண்டுக்கான அகண்டம் ஃபெப்ரவரி 28-ம் தேதி சிவகாமி பெத்தாச்சி அரங்கில் நடை பெற்றது. கிருதிகளை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக அடுக்கிக் கொண்டே போகாமல், தீட்சிதர் கிருதிகளைக் கொண்டு கச்சேரியாகவே பெரும்பாலானோர் பாடினர்.

காலையில் சில வேலைகள் இருந்ததால் முதல் கச்சேரி முடியும் போதுதான் செல்ல முடிந்தது. நான் அரங்கில் நுழையும் போது லட்சுமி ரங்கராஜன் சவுக்க காலப்ரமாணத்தில் ‘ஏஹி அன்னபூர்ணே’ பாட ஆரம்பித்தார். அவர் பாடிய புன்னாகவராளி இன்னும் பல நாட்களுக்கு காதுகளில் ஒலிக்கும்.

அடுத்து பாடிய ஜி.ரவிகிரண் நிறைய அரிய கிருதிகளைப் பாடினார். ஆர்த்ர தேசி, மார்க தேசி போன்ற அபூர்வ ராகங்களில் பாடினார். கச்சேரியில் பிரதான ராகங்களாக தாமவதியையும், காம்போஜியையும் எடுத்துக் கொண்டார். இரண்டு ஆலாபனைகளுமே சற்று அதீதமாகப் பாடியதாகத் தோன்றியது. இரண்டு ஆலாபனைகளிலுமே போதிய அளவில் கார்வைகள் கொடுக்கப்படவில்லை என்றே தோன்றியது. குறிப்பாக காம்போதியில், தார ஸ்தாயி காந்தாரத்தில் நின்று நிதானமாய் ராகத்தை வளர்க்காதது அத்தனை நிறைவாக இல்லை. காம்போதியில் கண்ட ஜாதி அட தாளத்தில் அமைந்த ‘காசி விஷ்வேஸ்வர’ பாடலை முதல் முறையாய் கேட்டேன். காம்போதியின் கம்பீரம் நன்றாக வெளிப்படும் வண்ணம் உழைத்து இழைத்துப் பாடினார் ரவிகிரண்.

ரவிகிரண் கச்சேரி முடிந்ததும் அளிக்கப்பட்ட மதிய உணவுக்கு ஏகக் கூட்டம். ஒரு வழியாய் உண்டு வருவதற்குள் சீதா ராஜன் தன் மாணவியருடன் சில பாடல்கள் பாடிவிட்டிருந்தார். அடுத்த ஆண்டு அகண்டத்தில் 2-3 கவுண்டர்களில் உணவு பரிமாற ஏற்பாடு செய்யலாம். கனமும் கம்பீரமும் நிறைந்த கிருதிகளை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, ஆர்பாட்டமே இல்லாது, கிருதியின் முழு அழகும் பரிமளிக்கும் வண்ணம், ஒரே குரலில் சீதா ராஜனும் அவர் சிஷ்யைகளும் பாடியது மிகவும் ரசிக்கும் படியாக இருந்தது. ஒவ்வொரு கிருதிக்கு முன்னும், அந்தப் பாடலைப் பற்றிய சிறு குறிப்பையும் சொன்னது, கேட்டவர்களின் ரசிகானுபவத்தை அதிகப்படுத்தியிருக்கும்.

மதிய வேளையில், சவிதா ஸ்ரீராம், சங்கரி சுப்ரமணியம், பாரதி ராமசுப்பன் என்று மூன்று இளம் கலைஞர்களின் கச்சேரி இடம் பெற்றது. மூவரையும் முதல் முறையாய் கேட்டேன். சவிதாவின் கச்சேரி விறுவிறுப்பாக அமைந்தது. குறிப்பாக ‘ரேணுகா தேவி’ என்ற கன்னட பங்காள கிருதியை வெகு சிறப்பாகப் பாடினார். வேகமான சங்கதிகளில் ஒரு சில ஸ்ருதி விலகல்களை மட்டும் அவசியம் சரிபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

சங்கரி சுப்ரமணியத்துக்கு நல்ல குரல் இருக்கிறது. நாஸாமணி போன்ற விவாதி ராகங்களைக் கூட நாசூக்காக கையாளும் திறனும் இருக்கிறது. ஆனாலும், இளைஞர்தானே, அதனால் கொஞ்சம் தயங்கிப் பாடினார் போல இருந்தது. பயிற்சியும், அனுபவம் தரும் முதிர்ச்சியும் இவரை ஒரு தேர்ந்த கலைஞராக ஆக்கும்.

பாரதி ராமசுப்பனுக்கு கணீர் குரல்! மூன்று ஸ்தாயிகளிலும் நன்றாகப் பேசுகிறது. தீட்சிதர் கிருதிகள் பாடத் தேவையான அழுத்தம் இவருக்கு நிறையவே இருக்கிறது. வாயைத் திறந்து, வார்த்தைகள் புரியும்படி பாடுகிறார். ‘மானஸ குருகுஹ’, ‘ஸ்ரீதும் துர்கே’ என்று அவர் பாடிய அத்தனை கிருதிகளும் மணி மணியாய் ஒளிர்ந்தன.

மாலையில் நெய்வேலி சந்தானகோபாலன், விஜயலட்சுமி சுப்ரமணியம், டி.எம்.கிருஷ்ணா ஆகிய மூன்று பிரபல வித்வான்களின் கச்சேரிகள் நடைபெற்றன. நெய்வேலி சின்னதும் பெரியதுமாய் நிறைந்த (சிஷ்யப்) படையோடு வந்திருந்தார். கர்நாடக ராகங்கள், ஹிந்துஸ்தானி ராகங்கள், வெவ்வேறு காலப்ரமாணத்தில் அமைந்த கிருதிகள் என்று தேர்வு செய்து, அனைத்து மாணவர்களுக்கும் சிறப்பாகப் பாடும் வகையில் உழைத்துச் சொல்லிக் கொடுத்திருப்பதற்குப் பெரிய சபாஷ்!

விஜயலட்சுமி சுப்ரமணியம், எஸ்.ராஜத்தின் சிஷ்யை. அதிகம் தெரியாத கிருதிகளைப் பாடுவதே பாணியாகக் கொண்ட வழியில் வந்தவர். சாமந்தா, கோகிலாரவம் போன்ற அரிய ராகங்களையும், ’மரகத லிங்கம்’ என்ற வசந்தா ராக அரிய கிருதியையும் அவர் பாடியது ஆச்சரியம் ஒன்றுமில்லை. ‘பஜரே ரே’ என்ற பிரபல கல்யாணி கிருதியை பிரதானமாகப் பாடினர். ‘தேவீம் ஷக்தி பீஜோத்பவ’ என்ற இடத்தில் செய்த நிரவல் அளவாகவும் அருமையாகவும் இருந்தது.

‘Grand Finale’ என்ற முன்னறிவிப்புடன் டி.எம்.கிருஷ்ணாவின் கச்சேரி தொடங்கியது. ரயிலைப் பிடிக்க நேரமாகிவிட்டதால் அவர் பாடிய தரங்கிணியை மட்டுமே கேட்க முடிந்தது. ”செஞ்சுருட்டி போல இந்த ராகத்தைக் கையாள்கிறார்கள். ஆனால் இதுதான் சரியான முறை.”, என்று தரங்கிணியை விளக்கி, கிருதிக்கு விறுவிறுப்பாக கல்பனை ஸ்வரங்களும் பாடினார். கச்சேரியை முழுமையாகக் கேட்டவர்கள், அன்று “ஸ்ரீநாதாதி குருகுஹோ” கிருதியை வைத்துக் கொண்டு எம்.ஃபில் தீஸிஸே படித்து விட்டார் கிருஷ்ணா என்றனர்.

காலையில் அரங்கை நிறைத்த கூட்டம், நாள் முழுவதும் தொடர்ந்து இருந்ததைக் காண நிறைவாக இருந்தது.

Read Full Post »

சென்ற நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், கிருதிகளை முன்னிறுத்திய கச்சேரி பத்ததி உருவான போது, சங்கீத மும்மூர்த்திகள் என்று குறிக்கப்படும் தியாகராஜர், தீக்ஷிதர், ஷ்யாமா சாஸ்திரி, ஆகியோர் அமைத்த கிருதிகளே கச்சேரிகளில் புழங்கின. அதற்கு பல காலம் முன்னே, தமிழில், அருணாசல கவி, முத்துத் தாண்டவர், மாரி முத்தாப் பிள்ளை போன்றோர், பாடல்கள் புனைந்திருப்பினும், அவர்கள் அமைத்த மெட்டுகள் அதிகம் கிடைக்கவில்லை. இதனால் ஆங்கொன்றும், ஈங்கொன்றுமாய் கோபால கிருஷ்ண பாரதி போன்றோரின் பாடல்கள் கச்சேரிகளில் இடம் பெற்ற போதும், பெரும்பான்மையான பாடல்கள் தமிழில் அமையவில்லை.

இந்நிலை இன்று பெருமளவு மாறியுள்ளது. அதற்கு முக்கிய காரணம் இருவர். முதலாமவர், பாபநாசம் சிவன். இவர் பாடல்கள் சென்ற நூற்றாண்டிலேயே பிரபலமடைந்து விட்டன. அவர் சம காலத்தில் வாழ்ந்து பல அரிய பாடல்கள் புனைந்த மற்றொருவர் கோடீஸ்வர ஐயர். மதுரை அருகே நந்தனூரில் 1869-ல் பிறந்த இவர், ஸ்கந்த புராண கீர்த்தனைகள், பேரின்ப கீர்த்தனைகள் போன்ற பல கீர்த்தனைகள் புனைந்த கவி குஞ்சர பாரதியின் பெயரன். சிறு வயதில் பெற்றோரை இழந்த கோடீஸ்வர ஐயர், தன் பாட்டனாரிடம் சங்கீதமும், தமிழும் பயின்றதோடு, ஆங்கிலக் கல்வியிலும் தேர்ச்சி பெற்ற பி.ஏ. பட்டமும் பெற்றார். சென்னை உயர் நீதி மன்றத்தில் மொழிபெயர்ப்பாளராக பணியாற்றிய போதும், தன் பாட்டனாரின் கீர்த்தனைகளைப் பிரபலப்படுத்தும் வகையில் ஹரிகதா காலட்சேபம் செய்தும், அவ்ற்றைத் தொகுத்துப் புத்தகங்கள் வெளியிட்டும் வந்தார்.

படிக்கும் போதே மதுரை சித்தி விநாயகர் பதிகம், கயற்கண்ணி பதிற்றுப் பத்தந்தாதி, மதுரை ஷண்முக மாலை முதலியவற்றை எழுதியுள்ளார். பட்டிணம் சுப்ரமணிய ஐயர், பூச்சி ஸ்ரீநிவாஸ அய்யங்கார் ஆகியோரிடம் பயின்றதாலும், மஹாவைத்தியநாத சிவன், குன்றக்குடி கிருஷ்ணையர் ஆகியோருடன் நெருங்கிப் பழகியதாலும் இசையில் சிறந்த தேர்ச்சியைப் பெற்றார். இவரது மொழித் தேர்ச்சியும், இசைத் தேர்ச்சியும் ஒருங்கிணைந்து, எழிலுறு பாடல்களாய் வெளிப்பட ஆரம்பித்தன. தனது 47-வது வயதில், சம்பூர்ண மேள பத்ததியின் வழியில் உள்ள 72 மேளகர்த்தா ராகங்களிலும் கிருதிகள் அமைக்க விழைந்தார். பாடலுக்கான பொருளாக, தன் குல தெய்வமான முருகனையே கொண்டார்.

ஹம்சத்வனி ராகத்தில், பிள்ளையார் துதியில் தொடங்கி, 72 மேளகர்த்தா ராகங்களிலும் கோடீஸ்வர ஐயர் புனைந்த பாடல்கள் தொகுப்புக்கு ‘கந்த கானாமுதம்’ என்று பெயரிட்டார். கந்த கானாமுதத்தின் சுத்த மத்யம ராகங்கள் அடங்கிய தொகுப்பு 1932-லும், பிரதி மத்யம ராகங்கள் அடங்கிய தொகுப்பு 1938-லும் புத்தகங்களாய் வெளியாயின. அந்தக் காலத்தில், விவாதி ராகங்கள் எல்லாம் தோஷ ராகங்கள். அவற்றைப் பாடினால் கேடு விளையும் என்ற எண்ணம் பரவலாக இருந்தது. மேளகர்த்தா ராகங்கள் 72-ல், 40 ராகங்கள் விவாதி ராகங்கள் என்ற போதும், இந்தக் கருத்தே ஓங்கி இருந்தது. உண்மையில், விவாதி ராகங்களைக் கையாள்வது கடினம். இந்த ராகங்களைப் பாட, ‘சுத்த ஸ்வரங்களைக்’ கையாளும் தேர்ச்சி மிகவும் அவசியம். அவற்றை கையாண்டு சங்கடத்தில் மாட்டிக் கொள்வதை விட, தோஷ ராகங்கள் என்று பெயரிட்டுத் தப்பித்துக் கொள்வதையே பலர் விரும்பினர். ’தோஷ ராக’ கருத்தை ஏற்காதவருக்கும் விவாதி ராகங்களைப் பாடுவதென்பது அத்தனை சுலபமாக இல்லை.

கர்நாடக இசையில், ராகம் என்பது வெறும் ஸ்வரங்களின் சேர்க்கையன்று. ஸ்வரங்கள் என்பது வெறும் எலும்புக் கூடுதான். அதற்கு உயிர் கொடுக்கும் வகையில், ஒவ்வொரு ராகத்துக்கும் பிரத்யேக பிரயோகங்கள், ஜீவ, நியாஸ ஸ்வரங்கள் ஆகியவற்றை அறிந்தால்தான், எலும்புக் கூட்டிற்கு உடலும் உயிரும் கிடைக்கும். கல்யாணி. கரஹரப்ரியா போன்ற பிரபல ராகங்களின் சஞ்சாரங்களை உணர்ந்த அளவிற்கும், இந் நாளில் கூட, விவாதி ராகங்களின் அமைப்புகள் அதிகம் உணரப்படவில்லை. இந்த நிலையில், சென்ற நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், 72 மேளகர்த்தா ராகங்களிலும் பாடல் புனைந்தது, மிகப் பெரிய சாதனையாகும்.

கந்த கானாமுதத்தின் முகவுரையில் இடம் பெற்றிருக்கும் பிரபலங்களின் அணிந்துரைகள் அந்தக் காலகட்டத்தை உணர ஏதுவானவை. பரூர் சுந்தரமையர், “குருடனுக்கு நேத்திரம் கிடைத்தது போல், உங்களிடம் சில கீர்த்தனைகளைக் கற்ற பிறகு, 72 ராகங்களையும் சர்வ சாதாரணமாகவே பாடலாம் என்று உணர்ந்து கொண்டேன்”, என்கிறார். “தமிழ் பாஷை இசைக்குப் பொருத்தமற்றது என்ற முடிவை பண்ணாளாய் கொண்டுள்ள கொள்கை தப்பானது என்பதை இந்நூல் எடுத்துக் காட்டுகிறது”, என்கிறார் பாபநாசம் சிவன். “Mr. Kotiswara Iyer made first comprehensive attempt to compose kirthanas in all Melas. The scientific value of his kirtanas is of high order and this publication is a landmark.”, என்கிறார் டி.எல்.வெங்கடராம ஐயர். தெள்ளு தமிழில் விளங்கும் இந்தக் கீர்த்தனங்களில் மிளிரும் ஸ்வராக்ஷரப் பிரயோகங்களை, தமிழ்த் தாத்தா உ.வே.சா, துவாரம் வெங்கடசாமி நாயுடு, கீர்த்தனாச்சாரியார் ஸ்ரீநிவாஸய்யங்கார், டி.எஸ்.சபேஸ ஐயர் போன்ற பண்டிதர்கள் பெரிதும் பாராட்டியுள்ளனர். ஒவ்வொரு பாடலிலும், பாடல் அமைந்துள்ள ராகத்தின் பெயர் வருமாறு சாஹித்யத்தை அமைத்திருப்பது மற்றொரு சிறப்பாகும்.

இவ்வளவு சிறப்பினைப் பெற்றிருந்த போதும், இந்தக் கீர்த்தனைகள் கச்சேரியில் அதிகம் பாடப்படாமலேயே இருந்தன. காலப்போக்கில் கந்தகானாமுத புத்தகம் கூட கிடைக்காத நிலை ஏற்பட்டது. அந்தச் சமயத்தில், வித்வான் எஸ்.ராஜம், டி.சங்கரனின் தூண்டுதலால், இந்தக் கீர்த்தனைகளை வானொலியில் ஒலிபரப்ப முனைந்து பாடுபட்டார். ராஜமும், விதுஷி ஜி.வைதேஹியும், கோடீஸ்வர ஐயரிடம் நேரில் கற்றுக் கொண்ட ஆர்.எம்.சுந்தரத்திடம் 72 கீர்த்தனைகளையும் பாடம் செய்து, வாரம் ஒரு சுத்த மத்யம ராகம், ஒரு பிரதி மத்யம ராகம் வீதம் வானொலியில் பாடி ஒலிபரப்பினர். இந்த ஒலிபரப்பு, பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றது.

அப்போதிலிருந்து வித்வான் எஸ்.ராஜத்துக்கு கோடீஸ்வர ஐயரின் கீர்த்தனைகளைப் பரப்புவதே வாழ்வின் முக்கிய குறிக்கோளாக மாறிப் போனது. பல வித்வான்களுக்கு, “நிச்சயம் ஒரு கீர்த்தனையாவது, என் கச்சேரிகளில் பாடுவேன்.”, என்று சத்தியம் வாங்கிக் கொண்டு சொல்லிக் கொடுத்துள்ளார் எஸ்.ராஜம். இவரது தொண்டுக்கெல்லாம் மகுடம் வைத்தார் போல், சென்னைப் பல்கலைகழகத்தின் இசைத் துறையின் இந் நாள் தலைவரும், எஸ்.ராஜத்தின் மருமகளுமான விதுஷி பிரமீளா குருமூர்த்தியின் தூண்டுதலில், ராஜம் அவரது 72-ஆவது வயதில், கோடீஸ்வர ஐயரின் 72 மேளகர்த்தா கீர்த்தனைகளையும் பதிவு செய்து, ஒலிநாடாக்களாக வெளியிட்டார்.

ஒவ்வொரு மேளகர்த்தாவுக்கும் ஆரோஹணம் அவரோஹணம் பாடிக் காண்பித்து, சிறு சித்திரமாய் ஆலாபனை பாடியுள்ளார். ராஜத்துக்கு இயற்கையிலேயே நல்ல குரல் வளமும், நல்ல மனோதர்மமும் அமைந்திருந்த போதும், இந்தப் பதிவைப் பொறுத்தவரையில், அவற்றை முன்னிறுத்துக் கொள்ளவேயில்லை. கீர்த்தனைகளை அவசரமாகப் பாடி, தான் இன்னும் இரண்டு ஆவர்த்தம் அதிகமாக ஸ்வரம் பாடலாமே என்ற எண்ணங்களை எல்லாம் அரவே தவிர்த்து, கீர்த்தனையின் முழு அழகை வெளிப்படுத்தும் வகையில் அழகாகப் பாடியுள்ளார். இன்று மலிந்து கிடக்கும் பதச் சேதங்கள், உச்சரிப்புப் பிழைகள், சாஹித்யங்களில் தெளிவின்மை ஆகியவற்றை மருந்திற்கும் கண்டுபிடிக்க முடியாது. 72 வயதிலும் கணீரென்று ஒலிக்கும் ராஜத்தின் குரலும், இம்மி பிசகினாலும் இடரிவிடக்கூடிய ராகங்களை அநாயாசமாக அவர் கையாண்டுள்ள முறையும் ஆச்சரியமானவை. அதிகம் காணக் கிடைக்காதவை. ராஜத்தின் பாடும் முறையில் உள்ள மற்றொரு விசேஷம், அவரது சுத்த ஸ்வர நிர்ணயம். உதாரணமாக, ரிஷபப்ரியா ராகக் கீர்த்தனையின் சரணத்தில், “ஷட்ஜ, ரிஷபப்ரிய, காந்தார, மத்யம, பஞ்சம, தைவத, நிஷாத வித ஸப்தஸ்வர”, என்ற வரியில் ஒவ்வொரு ஸ்வரத்திலும் அவர் நின்று பாடியிருக்கும் விதம் வெகு அற்புதம். ஓரிரு நிமிடங்களுக்கு மட்டுமே ஒலிக்கும் ஸர்வலகு பாணியில் அமைந்துள்ள கல்பனை ஸ்வரங்கள், முயிற்சி இருந்தால் விவாதி ராகங்களையும், தோடியையும், கல்யாணியையும் போல பாட முடியும் என்று திட்டவட்டமாய் நிறுவும் வகையில் அமைந்திருக்கின்றன.

தீபாவளிக்கும் செய்யும் மைசூர் பாகில், பாகை, அழகாய், அடுக்காய் வெட்டியபின், ஒரே ஒரு துண்டத்தை அம்மா குழந்தையிடம் தருவார். அதை உண்ட பிள்ளைக்கோ, அனைத்து துண்டங்களும் தனக்கே வேண்டும் என்று தோன்றும். ராஜத்தின் கல்பனை ஸ்வரங்கள் அந்த விதத்தைச் சேர்ந்தவை. ஒவ்வொரு ராகத்திலும் இன்னும் ஐந்தாறு நிமிடங்களுக்குப் பாடியிருக்கக் கூடாதா என்று ஏங்க வைப்பவை.

சமீப காலமாக கோடீஸ்வர ஐயரின் கீர்த்தனைகள் கச்சேரிகளில் அதிகம் ஒலிப்பதில் இந்த இசைப் பதிவின் பங்கு கணிசமானது என்றால், அது மிகையாகாது. கிட்டத்தட்ட பதினெட்டு வருடமாய், ராஜத்திடம் மட்டுமே இந்த இசைக் கோவை விற்பனைக்குக் கிடைத்து வந்தது. குடத்தில் இட்ட விளக்கை, குன்றின் மேலிட்ட விளக்காக மாற்றியுள்ளது ஸ்வாதிசாஃப்ட் நிறுவனம். சென்ற மாதம், அந் நிறுவனத்தாரின் சன்ஸ்கிருதி வரிசையில், MP3 ஆல்பமாக ‘கந்த கானாமுதம்’ வெளியாகியுள்ளது. மூன்று தகடுகள் அடங்கிய இந்த ஆல்பத்தின் விலை ரூ.600. அரிய பதிவு என்ற போது, அதிகம் அறியப்படாத பதிவாக இருந்து வந்த இந்தப் பதிவு, அனைத்து இசை ரசிகர்களிடமும் இருக்க வேண்டிய ஒன்று.

கந்த கானாமுதத்தை இங்கு வாங்கலாம்.

ஸ்வாதி நிறுவனத்தாரின் அனுமதியுடன், தொகுப்பிலிருந்து லதாங்கி ராகப் பாடலை இங்கு இடுகிறேன். தட்டுத் தடுமாறி இந்த ஒலியிணைப்பைக் கொடுக்க ம்யன்றிருக்கிறேன். உங்களுக்குக் கொடுப்பினை இருந்தால் பாடும்:-)

Read Full Post »

MKT 100

ஏழிசை மன்னர் எம்.கே.டி-யின் நூற்றாண்டு நேற்று தொடங்கியுள்ளது.

எம்.ஜி.ஆர், ரஜினி போன்ற மூன்றெழுத்து சூப்பர் ஹீரோக்களுக்கு எல்லாம் முன்னோடியாக விளங்கிய எம்.கே.டி-யின் நூற்றாண்டு இவ்வளவு அமைதியாகத் தொடங்கியிருப்பது நம்ப முடியாமல் இருக்கிறது!

பாகவதர் நூல் எழுதிய ஜெ.ராம்கியுடன் சில முறை எம்.கே.டி பற்றி சக விசிறியாய்ப் பேசியுள்ளேன். அவர்தான் மின்னஞ்சல் அனுப்பி நினைவுபடுத்தினார்.

பெற்றோர்கள் வேலைக்கு செல்பவர்கள் என்பதால், அதிகம் நான் தாத்தாவிடம்தான் வளர்ந்தேன். என் அப்பாவின் அப்பா பெரிய எம்.கே.டி ரசிகர். நன்றாகப் பாடக் கூடியவர். காலை எழுந்தது முதல் எம்.கே.டி பாடல்களாய் பாடிக் கொண்டே இருப்பார். சிறு வயதில் எனக்கு சிவகவி பாடல்கள் எல்லாம் அத்துப்படி. யாரேனும் பாடச் சொன்னால் “அம்பா மனம் கனிந்து” என்று ஆரம்பித்துவிடுவேனாம்.

எனக்குப் பத்து வயதாகும் போது தாத்தா மறைந்தார். அவர் மறைவுக்குப் 10 ஆண்டுகளுக்குப் பின் கர்நாடக இசையில் ஆர்வம் ஏற்பட்டது. அப்போதுதான் மீண்டும் எம்.கே.டி பாடல்கள் கேட்க ஆரம்பித்தேன்.

ஹரிதாஸ், சிந்தாமணி, சிவகவி பாடல்களை நூற்றுக் கணக்கான முறை கேட்டிருப்பேன். “கவலையைத் தீர்ப்பது நாட்டியக் கலையே” பாடலைல் சுழற்று சழற்றி சங்கதி அடிப்பார் பாருங்கள்! ஆஹா…எத்தனை முறை கேட்டாலும் அலுக்காது.

இந்த ஆண்டு முழுவதும் நூற்றாண்டுதானே! நிச்சயம் அவரைப் பற்றி உருப்படியாய் எதாவது எழுத வேண்டும்!

தமிழ்ப் பத்திரிக்கை உலகும் விரைவில் விழித்துக் கொண்டு, ஒரு மாபெரும் கலைஞரின் நூற்றாண்டை சிறப்பான முறையில் கொண்டாடும் என்று நம்புவோமாக!

Read Full Post »

வரலாறு என்றால், பல நூறு வருடங்களுக்கு முன்னால் நிகழ்ந்தவைதான் என்று ஒரு போதும் (http://varalaaru.com/Default.asp) வரலாறு.காம் எண்ணியதில்லை. நம்மிடையே வாழும் வரலாறுகளாய் விளங்குபவர்களை இயன்ற வரை கௌரவப்படுத்துவதும் இவ்விதழின் முதன்மை நோக்கங்களுள் ஒன்று. அவ்வகையில், இந்த மாதம் மலரும் வரலாறு.காம் இதழை, எஸ்.ராஜத்திற்குக் காணிக்கை ஆக்குகிறோம்.

வரலாறு.காமில் இது வரை வந்த சிறப்பிதழ்கள் அனைத்தையும் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியுடன்தான் வெளியிட்டோம். இந்த மாதம் மலரும் எஸ்.ராஜம் சிறப்பதிழை மிகுந்த வருத்தத்துடன் வெளியிடுகிறோம்.

ஸ்ருதி இதழ் ஆசிரியர் ஜானகி, ராஜத்தின் மூத்த மகன் ராமமூர்த்தி, தமிழ்ஸ்டுடியோ.காமின் அருண், விதுஷி விஜயலட்சுமி சுப்ரமணியம், கவிஞர் ஹரிகிருஷ்ணன் என்று பலரின் படைப்புகள் வெளியாயுள்ளன.

அகில இந்திய வானொலியின் அஞ்சலியும், ஓவியர் மணியம் செல்வனின் அஞ்சலியும் ஒலிப்பதிவாக இட்டுள்ளோம்.

வருக வரலாறு.காம்-க்கு!

Read Full Post »